Bizarre editie van apocalyptische Waalse Pijl: slechts 44 renners halen de eindstreep

Stephen Williams heeft de Waalse Pijl op zijn naam geschreven. De renner van Israel-Premier Tech kwam solo aan op het slotstrookje van de monsterlijke Muur van Hoei. In tegenstelling tot vrijwel altijd werd de finale niet gekenmerkt door een groepssprint. Omdat de weersomstandigheden dermate slecht waren, werd de Waalse Pijl 2024 een editie om niet snel te vergeten. Kévin Vauquelin werd tweede, Maxim Van Gils eindigde als derde.

Voorafgaand aan de Waalse Pijl ging het vooral over de parcourswijziging. Eén lastige klim was uit het parcours gehaald, een vierde lokale ronde was er bij gekomen. Het zou voor de uitkomst weinig uitmaken, zo werd gedacht. De Waalse Pijl is immers de meest voorspelbare races op de kalender, toch? Zo dachten favorieten als Ben Healy, Mattias Skjelmose en Tom Pidcock er wel over. Rond 11.00 uur klonk het startschot in Charleroi.

Meteen kozen zes renners het hazenpad. Het ging om Lilian Calmejane (Intermarché-Wanty), Johan Meens (Bingoal WB), Alan Jousseaume (TotalEnergies), Txomin Juaristi (Euskaltel Euskadi), Jimmy Whelan (Q36.5 Pro Cycling) en Igor Chzhan (Astana Qazaqstan) fietsten samen tot een minuut of vijf voorsprong. Het eerste deel verliep rustig en zonnig, maar met nog 110 kilometer te gaan raakte het peloton op drift. De lucht werd grijs, de wind stak de kop op en het ging héél hard regenen.

Op de eerste beklimming van de Cote d'Ereffe regende het zó hard dat deze horizontaal leek te vallen. Dat betekende ook dat er zijwind stond. Hierdoor konden er waaiers getrokken worden en trok het peloton op een lint. Dit was de verdienste van UAE Team Emirates. De in het wit gehulde mannen hadden Marc Hirschi ogenschijnlijk in goede vorm vooraan geposteerd en trokken door. Het was van korte duur, maar de koerslust was flink aangewakkerd. Binnen 25 kilometer was de voorsprong van de vluchters helemaal verdwenen.

Het was zichtbaar - naast nat - ook ongelooflijk koud in de Ardennen. De tweede passage van de Muur van Hoei, op zo'n zestig kilometer van de finish, deed vervolgens de monden openvallen. De ene na de andere topper en favoriet voor de zege vandaag moest lossen. Eerst ging Skjelmose eraan. Op de steile stukken raakte ook Hirschi bevangen door de kou - hij bleek toch minder dan gedacht. Ook Pidcock trok het gezicht van een oorwurm en moest de rol lossen. Al deze mannen zaten schokschouderend op hun fiets, waarschijnlijk simpelweg bevangen door de kou.

In de tien kilometer erna regende het opgaves. David Gaudu, Michael Matthews, Dylan Teuns en Skjelmose hadden er allemaal de brui aangegeven. Ondertussen bleef er vooraan een groep van een man of dertig over, waarin het zoeken was naar echte klimmers. Richard Carapaz en Healy zaten er nog, ook Maxim Van Gils leek nog goed, maar het was een Deen die wegreed: Soren Kragh Andersen. Hij begon aan een tijdrit en pakte al gauw een minuut voorsprong. Tiesj Benoot zat wél nog in het peloton namens Visma | Lease a Bike.

De voorlaatste klim van de Muur van Hoei deed Kragh Andersen ontploffen. De Deen van Alpecin-Deceuninck kachelde nog altijd dapper door, maar zijn voorsprong werd kleiner. De Muur toonde aan dat de klimmers Carapaz, Stephen Williams en Santiago Buitrago op het oog als besten omhoog reden. De laatste twintig kilometer gingen we in met een groep van ongeveer twintig renners. Uno-X Mobility zat met nog zes renners vooraan, met onder anderen de gevaarlijke Andreas Leknessund. Op de laatste klim van de Ereffe was Kragh Andersen eraan voor de moeite.

Vervolgens ging het in gestrekt draf naar Hoei. Het weer was opgeklaard en de overgebleven renners konden zich opmaken voor een laatste keer de Muur. Niemand wist nog te ontsnappen uit de groep en dus zou de klim voor de beslissing zorgen. De Noren zaten goed en ook Decathlon AG2R La Mondiale draaide goed de klim op voor Benoit Cosnefroy.

Op de steile stukken opende Tim van Dijke voor Visma | Lease a Bike de debatten voor Benoot. Al snel losten de knechten en was het aan de springveren. Carapaz zat klaar en ook Toms Skujins toonde zich. De mannen zaten echter stuk en gingen in een slakkengang omhoog. Williams versnelde als eerst en had meteen een groot gat. Seconde voor seconde reed hij weg en op vijftig meter van de meet kon de Brit gaan zitten. Niemand zag Williams nog terug voor de finish: de renner van Israel-Premier Tech zegevierde op de Muur van Hoei. Kévin Vauquelin snelde naar plek twee, Van Gils werd derde.

In de Leiderstrui ©