Voormalig Ajax-speler werd door paragnost van depressie afgeholpen: 'Dit hoeft toch geen taboe te zijn?'

Dijks speelt sinds deze zomer voor Fortuna Sittard, en doet er alles aan om topfit te zijn en blijven. Zo viel hij sinds december al zeven kilo af. De verdediger beseft dat hij geen 25 meer is, en op 31-jarige leeftijd moet hij harder werken dan toen. 'In mijn hoofd zat nog steeds het niveau dat ik bij Bologna had. Het is frustrerend als het dan qua fitheid en ritme niet lukt. Op een gegeven moment heb ik het licht gezien.'

'Mijn relatie was beëindigd en ik dacht: je bent 31, in mei loopt je contract hier af. Stel dit is je laatste seizoen, dan wil je toch niet op zo’n manier stoppen?', gaat Dijks verder, die gelijk keihard aan de slag ging. 'Op oudejaarsavond lag ik om elf uur te slapen, de dag erna zat ik om tien uur in de gym op de fiets. Ik had me op één ding gefocust: fit worden. Het geeft me veel voldoening dat het is gelukt.'

Ook andere mensen valt het op dat Dijks beter in zijn vel zit. 'De trainer kwam laatst naar me toe en zei: ‘Ik weet niet of ik het moet zeggen, maar ik doe het toch: ik ben trots op je.’ Mooi toch? Iedereen vindt een compliment leuk. Ik ben een gevoelige en emotionele jongen daarin. Als iemand mij een compliment geeft, komt het twee keer zo hard binnen.'

Doordat Dijks zo'n gevoelige en emotionele jongen is, komen niet alleen complimenten maar ook kritiek twee keer zo hard binnen. Bij Bologna had hij het bijvoorbeeld erg zwaar. 'Ik was een jaar of 26 en begon net weer te voetballen na een operatie. Het lukte gewoon niet. Ik voelde me niet happy, wilde op een gegeven moment mijn bed niet meer uit. Het was een zwarte bladzijde uit mijn boek, ik zat een beetje tegen het depressieve aan. Ik ben een echt moederskind, we hebben dagelijks contact. Zij zag aan mijn ogen dat het niet goed met me ging.'

Zijn moeder bracht hem toen in contact met een paragnost. 'Ik moest haar een foto opsturen en twee vragen waarop ik een antwoord wilde. Daarmee ging zij een reading doen. Toen ik haar spraakmemo van 45 minuten ontving, moest ik huilen. Ze zei dingen die alleen ikzelf en mijn moeder konden weten, 90 procent klopte gewoon. Ze gaf me handvatten om het geluk weer te vinden. Vanaf dat moment ben ik een ander pad gaan bewandelen.'

De linksback vindt het jammer dat er in de voetbalwereld zo'n taboe rust op emoties tonen, want het heeft hem veel geholpen. 'Ik ben me gaan interesseren voor zaken als yoga, acupunctuur en meditatie. Ik mediteer elke dag om tot rust te komen. Ik voel daardoor energie en kracht door mijn lichaam stromen. Het helpt mij heel erg dus waarom zou ik er niet open over zijn. Ook al is het voetbal een machowereld, dit hoeft toch geen taboe te zijn? Iedereen huilt weleens of toont zijn emoties.'