Jakobsen blikt terug op slechte eerste Giro-week: 'Ik kan niet hard genoeg, alsof er een limiet op zit'

Jakobsen had ongetwijfeld al gehoopt op een ritzege, maar werd in alle sprintetappes gelost toen het een beetje bergop ging en had na het terugkomen nooit genoeg over om nog mee te sprinten in de finale. 'Het is een beetje harken. Ik doe mijn best, maar het is eigenlijk niet goed genoeg. Dat is soms zo en daar baal ik van. We moeten er met de ploeg naar kijken en uiteindelijk is het ook topsport, dus als je dan iets mist, lijkt het meteen heel veel', is de renner eerlijk.

De vorm is er dus niet, maar gelukkig heeft Jakobsen geen fysieke klachten. 'We hadden graag meegedaan voor de winst, maar daar zijn we nog niet echt bij in de buurt geweest. Het is niet mega-slecht, maar ook niet goed genoeg. Het was niet de bedoeling om iedere keer zo vroeg te lossen, maar dan moet je net iets lichter zijn en net iets harder kunnen trappen. Die balans is bij mij nu net andersom.'

Gelukkig heeft Jakobsen veel aan Julius van den Berg, ze reden al samen in hun jeugd, bij SEG Racing, en kennen elkaar dus goed. 'Julius en ik zijn supergoede maten en we weten waar we vandaan komen. We zijn normale jongens uit Nederland, die nu rondrijden in de Giro. Dat is niet altijd leuk en geweldig, maar we hadden wel gehoopt dat het beter was', zegt Jakobsen.

Hij is dus blij met de 27-jarige Purmerender Van den Berg. 'Als ik dan moet lossen, blijft hij bij me en dan rijden we samen door. Dat helpt, als je vrienden bent en het met elkaar kan doen. We kwamen ook steeds terug in de finale, dus het is helemaal niet slecht. Ik voel me ook goed, herstel goed, maar ik kan niet hard genoeg. Alsof er een soort limiet op zit... We moeten terug naar de tekentafel en misschien moet ik iets meer wielrenner worden en iets minder sprinter. Vooralsnog was deze Giro een goede week training en als ik zie hoe ik in de rondte reed, kon ik dat wel gebruiken.'