Pogacar won Giro met zijn ogen dicht, maar had veel moeite met één element

Pogacar, die na een lead-out voor ploegmaat Juan Sebastián Molano allerminst op z'n gemak Rome binnen rolde, was na de finish logischerwijs opgelucht. De Trofeo Senza Fine was figuurlijk al langere tijd voor hem, maar dat hij de trofee voor het Colosseum eindelijk in de lucht mocht houden, voelde duidelijk als een bevrijding. 'Ik ben sprakeloos', begon de anders zo spontane Pogacar in zijn eerste interview na de streep. 'Deze zege kan ik eigenlijk met geen woorden beschrijven op het moment. Het voelt echt geweldig om de Giro te hebben gewonnen.'

Dat UAE-Team Emirates er in de laatste etappe nog duchtig de pees op legde en Pogacar - net als op dag negen - een flinke lead-out deed, was van tevoren besproken. Geen teamfoto, rustig uitbollend en arm in arm. 'We wilden van voren zitten, want het is een vrij technische aankomst op dit circuit. In de laatste rondes reden we dus constant van voren, wat de jongens heel goed deden. Uiteindelijk waren de benen niet goed genoeg voor de zege hier, maar dat is niet anders: we kunnen ook niet alles winnen, natuurlijk.'

Een understatement, want met zes ritzeges was Pogacar met uitstek de slokop van deze Ronde van Italië. Dat begon al op dag twee naar Oropa, met de roze trui als gevolg. Die stond hij tot aan Rome niet meer af, met de indrukwekkende tijdritzege op dag zeven in Perugia, een dag later de oppermachtige sprintzege bergop en op de slotdag van de tweede week de bekende uithaal naar Livigno, daar waar de Giro eigenlijk al werd beslist. In de derde week voegde Pogacar er in etappes 16 en 20 nog twee aan toe.

'Ik bewaar veel mooie herinneringen aan deze Giro d'Italia. Voor nu kan ik nog niet kiezen, het was meer de gehele ervaring. Misschien dat ik over een tijdje een herinnering eruit kan pikken, maar ik heb gewoon genoten van deze gehele Ronde van Italië. De roze trui is natuurlijk heel speciaal. Ik heb heel erg genoten van de fans, het was een crazy Giro d'Italia', zo klonk het in de mixed zone vol lof bij de nog altijd maar 25-jarige Sloveen. 

In de persconferentie volgden soortgelijke teksten. 'Vandaag is nog geen dag om het in te laten zinken. Na een weekje rust thuis zal dat wel gebeuren. De sfeer was ongelofelijk, met veel Sloveense fans. Het parcours was heel gaaf en de organisatie heel goed. Ik heb ervan genoten met de jongens en de ploeg. Een mooie ervaring. Ik keer misschien wel een keer terug, maar laten we eerst zien hoe de rest van het seizoen verloopt en wat voor effect dat zal hebben op mijn keuzes in de toekomst. Het was een prachtige race en misschien ik doe ik ‘m nog eens.

Omdat het allemaal op het gemakje leek te gaan, baarde Pogacar tijdens drie weken koers opzien met bidons en brillen die hij weggaf aan kinderen. Hij deed tevens Giulio Pellizzari op dag zestien een roze trui cadeau. 'Er waren deze Giro mooie momenten, vooral met de kinderen. Ik ben blij met veel Pogi Team-shirts en veel kinderen die ons komen supporten en van het wielrennen houden. Ik ben blij en trots hoe m’n ouders mij daarin hebben opgevoed, daar ben ik ze dankbaar voor. Ik probeer iets terug te geven in de manier waarop ik me gedraag.' 

De glimlach was daarom bijna altijd daar, maar zelfs Pogacar kende zijn limieten. Op het podium, in de mixed zone en bij persconferenties gaat het in de Giro op z'n Italiaans: lang wachten, veel journalisten en iedereen die z'n deel krijgt. Pogacar was er eerder in de Giro al eens kritisch over en kon ook op zondagavond niet verbergen dat hij er wel een beetje klaar mee was. 'Ik zal heel blij zijn als alles voorbij is. Dit is de laatste push met alle randzaken, maar over drie dagen zal alles perfect zijn. Ik ben nu vooral zo moe.' 

'Volgende vraag', zegt de Giro-persman dan. Pogacar rolt met z'n ogen, niet nog één! Hij lijkt wat op te fleuren als In de Leiderstrui hem vraagt naar de compleet nieuwe ervaring van deze Giro, als nieuwe wedstrijd voor hem. 'Iedere race is een nieuwe ervaring en natuurlijk groei je dan als mens. Na deze Giro zal ik zien hoe ik me voel. Ik ga relaxen en dan naar de Tour opbouwen met deze benen. Ik hoop nog iets te verbeteren, maar we zullen zien hoe de conditie is als ik er weer aan begin.' 

'Als renner voelde ik me supersterk met deze nieuwe aanpak', zo doelt hij tegenover deze website op z'n voorbereiding, waarin hij slechts tien koersdagen kende. 'Drie weken op de fiets is lang, maar ik voelde me comfortabel en was waar ik moest zijn. Ik haal zodoende veel genoegdoening uit deze race qua performance en hoe ik me voelde op de fiets. Ik denk echt dat ik op schema lig voor het volgende deel van dit seizoen, maar dat moet blijken na een periode van rust.'

© In De Leiderstrui