Keiharde valpartij Roglic in derde etappe van de Ronde van het Baskenland

Zes beklimmingen lagen de renners woensdagmiddag te wachten in het Baskenland. Een eerste serieuze beproeving dus en opletten geblazen voor de mannen met klassementsambities. Direct vanuit het vertrek was het klimmen geblazen. De top van de laatste klim lag op twintig kilometer van de finish. Genoeg scenario's mogelijk dus. Zowel een klassementsstrijd als een open koers behoorden op papier tot de mogelijkheden.

Zes cols, zes keer bergpunten! En dus was er ook voor de mannen met ambities in het bergklassement voldoende om naar uit te kijken. Welke avonturiers hadden hier wel trek in? Het antwoord op die vraag zou komen eer de vlucht van de dag bekend was. Voorafgaand aan de koers was al duidelijk dat David Gaudu zijn eigen ambities wel kon opbergen. Net als in Parijs-Nice viel de Franse topper op dag twee. Dit keer behoorlijk hard, hij verliet Itzulia met flinke wonden.

⨯

Het regende aanvallen op én na de eerste beklimming van de dag naar Otsondo. Louis Meintjes pakte de volle mep aan punten op de top en probeerde het met enkele andere renners, maar geen fatsoenlijke groep kreeg echt een gat. Vanaf de top van de tweede klim van de dag kwam er dan toch een kopgroep: Eric Antonio Fagundez (Burgos-BH), Tom Paquot (Intermarché-Wanty) en Alan Jousseaume (TotalEnergies) pakten gedrieën twee minuten. James Fouché geraakte namens Euskaltel-Euskadi in de chasse patat.

Uiteindelijk lukte het Fouché dan toch om bij de voorste drie te komen. In deze fase bevond de wedstrijd zich op een plateau van ongeveer vijfhonderd meter hoogte. Het was warmdraaien voor de finale met daarin nog twee klimmetjes. Gingen de toppers hier de kaarten nog op tafel leggen? In de afdaling van het plateau vloog de voorsprong van de koplopers naar beneden. Op vijftig kilometer van finishplaats Antsasu was de gift nog 25 seconden. INEOS Grenadiers leidde de achtervolging in het peloton.

Vlak voor het colletje van de derde categorie, die eigenlijk de finale inleidde, ging het tempo in het peloton de lucht in en werd het nerveuzer. Ineens zagen we Roglic langs de kant van de weg staan. Hij stond wel gauw op, maar leek behoorlijk van de leg. Na twee minuten reed de klassementsleider weer door, met hulp van Matteo Sobrero en Emanuel Buchmann. UAE Team Emirates en INEOS reden even door op kop van het peloton en dus kwam Roglic al op twee en een halve minuut te rijden. De kopman van BORA-hansgrohe was behoorlijk geschaafd en zag er geteisterd uit, maar kreeg de kans om terug te keren van een genadig peloton.

Met de elleboog geschaafd en rechterkant volledig open zagen we Roglic bijkomen en kon de blik weer op de koers. Nadat Meintjes als laatste vluchter op zeventien kilometer van het einde was ingerekend, was de vraag: wie nu? Tot aan de tussensprint op negen van de meet eigenlijk niks. Het tempo werd hoog gehouden door INEOS, dat met sprinter Ethan Hayer wel voor de dagzege wilden gaan. De klassementsploegen zaten echter ook scherp van voren, want er moest gesprint worden voor drie, twee en één seconden. Remco Evenepoel pakte de volle buit, voor Isaac del Toro (UAE) en Jonas Vingegaard.

Na de sprint was het wachten op een aanval, want het peloton viel uiteraard even stil. Gorka Izagirre (Cofidis), Marc Soler (UAE-Team Emirates) en Nelson Oliveira (Movistar) vonden elkaar en ze creëerden een mooi gat. Ploegmaats probeerden te storen in het peloton erachter, maar daar waren voldoende ploegen die wel een sprint wilden. Alpecin-Deceuninck nam het over van INEOS en uiteindelijk bleek ook waarom. Hermans had goede benen en verraste heuvelop de rest met een vinnige sprint. Helaas ging dat weer niet zonder slag of stoot, met een grote crash op een kilometer van de finish. Juan Ayuso van UAE was daarbij het belangrijkste slachtoffer. De Spanjaard reed de etappe gelukkig wel uit, maar was zwaar gehavend.

In de Leiderstrui ©