Voorbeschouwing Parijs-Roubaix 2023 | Elke topper wil zijn steentje bijdragen in de Hel van het Noorden

A Sunday in Hell: deze schitterende wielerdocumentaire van de Deense regisseur Jørgen Leth laat misschien nog wel het beste zien wat Parijs-Roubaix precies inhoudt. Voor de niet-wielervolgers is het een soort ongrijpbaar fenomeen, maar de gemiddelde wielerliefhebber weet precies wat de koers in het noorden van Frankrijk inhoudt.

Niet voor niets dat de winnaar van vorig jaar, Dylan van Baarle, zo blij was met zijn overwinning. Hetzelfde was in de jaren daarvoor het geval bij mannen als Sonny Colbrelli, Matthew Hayman, Greg van Avermaet, Niki Terpstra en ook Philippe Gilbert: Parijs-Roubaix winnen zorgt voor een levensverandering, tenzij je pakweg Tom Boonen of Fabian Cancellara heet.

2022 Dylan van Baarle

2021 Sonny Colbrelli

2020 Niet verreden

2019 Philippe Gilbert

2018 Peter Sagan

2017 Greg Van Avermaet

2016 Matthew Hayman

2015 John Degenkolb

2014 Niki Terpstra

2013 Fabian Cancellara  

Parijs-Roubaix doe je niet voor de hoogtemeters, maar voor de stenen. De eerste stroken bij de mannen doemen na net geen honderd kilometer op, als het peloton de eerste van dertig steenstroken aanvat. Deze hebben een lastigheidsgraad van één tot vijf sterren, waarbij drie stroken het maximale aantal gekregen hebben: Trouée d'Arenberg (ook wel het Bos van Wallers), Carrefour de l'Arbre en Mons-en-Pevele.

Die eerste is traditioneel ook de opener van dé echte finale, die op net geen honderd kilometer van de meet bedwongen wordt. Kijk echter ook al uit op voorgaande stroken als die van Saint-Python, Quérenaing en Haveluy, want ook hier kun je de wedstrijd zeker verliezen. Overigens krijgen we in Parijs-Roubaix ook meer dan eens een sterke vroege vlucht, want in deze koers kun je beter voor de favorieten uit als erachter rijden. Opgepast, dus!

Terug naar het Bos van Wallers, want op deze strook op 95 kilometer van de aankomst zie je vaak een schifting van jewelste. Al dan niet veroorzaakt door de chaos trekken de renners in de daaropvolgende dertig kilometer over nog vijf stroken, waarna de blik op Orchies (vier sterren) en Mons-en-Pevele (vijf sterren) gericht kan worden. Na het afwerken van deze twee zijn er nog zo'n vijftig kilometer te fietsen.

Na Mons-en-Pevele krijgen de coureurs enkele makkelijkere stroken voor de kiezen, maar die van Camphin-en-Pévèle (vier sterren, twintig kilometer van Roubaix) en de zo vaak beslissende Carrefour de l'Arbre (vijf sterren, achttien kilometer van de aankomst) maken daar een abrupt einde aan. Na 'Carrefour' resten er nog drie simpelere stroken voordat de wielerbaan van Roubaix bereikt wordt.

A sunny sunday. Zo mogen we deze editie van Parijs-Roubaix wel omschrijven. Het is zondag zo'n 14 graden Celsius in Noord-Frankrijk, waar we amper wind zien.

Start: 11.25 uur

Finish: 17.20 uur

'Wout van Aert is voor mij de grote favoriet.' Was getekend, Adrie van der Poel na afloop van de Ronde van Vlaanderen. 'Die koers past veel beter bij hem, je gaat hem er daar niet af kunnen rijden.' De Belg van Jumbo-Visma zal alleszins hopen dat het zo'n vaart loopt: voor hem is Parijs-Roubaix dé droomkoers. Eentje met een speciaal randje ook, daar zijn toenmalige ploeggenoot Michael Goolaerts in 2018 om het leven kwam in Parijs-Roubaix.

Namens Jumbo-Visma doen er echter nog kanshebbers mee, wat in een koers als Roubaix nog net iets belangrijker is dan in de Ronde van Vlaanderen. Dylan van Baarle is als winnaar van vorig jaar hoe dan ook een man om in de gaten te houden, wat ook geldt voor Christophe Laporte. Die vertelde al dat Roubaix hem in principe nog beter zou moeten liggen dan Vlaanderen. Ook Nathan Van Hooydonck en Tim van Dijke zouden met hun kwaliteiten een heel eind moeten kunnen komen.

Papa Adrie ziet hem dus niet direct als de topfavoriet, maar Mathieu van der Poel steekt zeker in de vorm om Parijs-Roubaix te winnen. Alpecin-Deceuninck komt daarnaast met een sterke ploeg opdraven, die onder meer Kaden Groves, Jasper Philipsen, Gianni Vermeersch en Silvan Dillier bevat. De druk is er na zde zege in Milaan-Sanremo wellicht enigszins vanaf, maar Van der Poel toonde in de Ronde van Vlaanderen dat hij bij de beste mannen in koers was. De nummer één van die wedstrijd, Tadej Pogacar, doet overigens niet mee. Dus, als we de verhoudingen van de Hoogmis aanhouden...

Dat telt echter niet, temeer omdat er nog nieuwe jongens aan de start verschijnen. Wat te denken van Filippo Ganna? De Italiaan van INEOS Grenadiers maakte dit voorjaar van twee klassiekers een doel: Sanremo en Roubaix. In die eerste was hij met een tweede plek op de afspraak, maar de tweede zou hem met zijn tijdrijderskwaliteiten zo mogelijk nog beter moeten liggen. Vorig jaar smeet hij wat te vroeg met zijn krachten, maar ook daar zal hij van geleerd hebben. Let bij de Britse ploeg overigens ook op Magnus Sheffield. De jonge Amerikaan kende dit voorjaar veel pech, maar steekt in goede vorm.

Mads Pedersen eindigde achter Pogacar en Van der Poel als derde in de Ronde van Vlaanderen en ook de Deen is iemand die in Parijs-Roubaix goed tot zijn recht zou moeten komen. Tot dusver was het huwelijk tussen hem en de stenen echter niet heel erg succesvol; Pedersen kende al veel pech in de koers. Ploegmaat Jasper Stuyven is ook kansrijk, al kwam hij in de Ronde van Vlaanderen hard ten val.

Bij Soudal-Quick Step en Lotto-Dstny hebben ze Roubaix ook met stip aangeduid. Die eerste ploeg heeft met local hero Florian Sénéchal, de altijd aanwezige Yves Lampaert en de sterk rijdende Kasper Asgreen meerdere ijzers in het vuur, terwijl de Lotto's rekenen op goudhaantje Arnaud De Lie en Florian Vermeersch, de nummer twee van 2021.

Anticiperen was voor de outsiders in Vlaanderen het toverwoord, wat wellicht ook het geval gaat zijn in Parijs-Roubaix. En dan zal het bij de grote topfavorieten iets eerder alarmfase rood zijn, want hardrijders á la Stefan Küng (Groupama-FDJ, vorig jaar derde), Matej Mohoric (vijfde in 2022, maar gevallen in Ronde van Vlaanderen), zijn Bahrain-ploegmaat Fred Wright en het UAE-duo Matteo Trentin/Mikkel Bjerg haal je niet zomaar terug.

Tot slot is Parijs-Roubaix altijd een koers waar taaie rakkers kunnen komen bovendrijven. Nils Politt (BORA-hansgrohe) werd in 2019 al tweede, maar kwam dit voorjaar nog niet volledig uit de verf. Ook voor jongens als Alexander Kristoff (Uno-X), Luke Durbridge (Jayco-AlUla), Sep Vanmarcke (Israel-Premier Tech), Iván García Cortina (Movistar), Max Walscheid (Cofidis) of onze Cees Bol (Astana) kan dit zomaar eens een dag zijn waarop nét alles goed valt.