Open boek Van der Poel schrijft opnieuw legendarisch verhaal: 'Eén uur rapper, weet je wat dat is?'

Mathieu van der Poel, winnaar van Parijs-Roubaix: de Nederlander had tijdens zijn solo natuurlijk al de nodige tijd om het te laten bezinken, maar maakte goed één uur na de race op de persconferentie alle tijd vrij om de vragen te beantwoorden.

Junioren-style; zo omschreef Van der Poel deze Parijs-Roubaix. Aanvallen van begin tot einde, constant hard rijden. Het zorgde voor by far de snelste editie van de Hel van het Noorden. Of, zoals vader Adrie het omschreef: 'Die rijden gewoon meer dan één uur rapper als ons destijds he. Eén uur, weet je wat dat is? Dan is hij al hier op de wielerbaan en dan zou ik nog ergens ginder rijden.'

Enfin, de uiteindelijke winnaar noemde het alleen maar een voordeel. 'We vlogen er met zijn allen in als een stel junioren. Voor mij is dat niet slecht, want in de finale is het dan beter voor mij. Het gaat de laatste jaren wel vaker die kant op. Het ging weer heel snel.’

Van der Poel was - eerlijk als hij is - na afloop de eerste om te beamen dat de pech bij rivaal Wout van Aert cruciaal was. 'Wout was daar heel ongelukkig, maar zoals ik voor de wedstrijd ook zei: je hebt niet alleen goede benen nodig, maar ook geluk. Ik had het gelukkig allebei, maar het zou zeker een andere koers worden als Wout niet lek reed.’

Noem het echter geen schrik. 'Ik ben niet wanhopig geweest, want ik voelde mij sterk. Wout zat alleen in de groep en hij wilde niet echt meedraaien. Hij counterde me op de Carrefour, maar uiteindelijk heb ik een goede race gedaan. Als hij niet lek had gereden, waren we wellicht samen naar de wielerbaan gereden.’

Geluk heb je dus nodig, maar dat kan je ook deels afdwingen. Van der Poel en zijn ploeg Alpecin-Deceuninckmaakten veel indruk in Parijs-Roubaix, door met drie man bij de laatste dertien overgebleven coureurs te zitten. 'Het was ongelofelijk wat de ploegmaats vandaag deden.'We hebben weer laten zien hoe sterk we zijn. We hebben nu al mooie dingen meegemaakt met de ploeg, maar hopelijk kunnen we die lijn doortrekken.’  

Dat de Nederlander dit seizoen oogst in twee van de drie tot dusver verreden Wielermonumenten, is deels te danken aan een andere aanpak. 'Ik heb zelf voorgesteld om minder wedstrijden te doen en bij de wedstrijden die ik doe er volledig voor te gaan. Dat is ook onderdeel van het huidige wielrennen. De power die ik in de laatste vijftien kilometer trap, zou ik vorig jaar niet kunnen leveren. Dus ik ben sterker geworden, wat deels komt door een iets andere manier van trainen. En daar voel ik mij goed bij.'

Na een toch wel minder 2022 is dat een mooie vaststelling. ‘De teleurstelling van het WK in Australië heeft mij niet direct geholpen, maar dat was wel een lastige periode. Ik was er daar ook klaar voor, denk ik. Het is vooral zo dat ik doordat mijn rugproblemen verleden tijd lijken te zijn, ik meer plezier heb op de fiets. Dat is het grootste verschil.’

Van der Poel is stilaan bezig geschiedenis te schrijven, maar dat is niet echt iets wat hem bezighoudt. 'Dit is mijn beste klassieke seizoen tot dusver, maar ik ben gewoon iemand die goed is in deze eendagswedstrijden. En dan vooral de Monumenten, daar leef ik voor.'